انسان در معرض انواع میدان های الکترومغناطیسی ناشی از منابع طبیعی و مصنوعی است. این میدان ها باعث ایجاد میدان الکتریکی در بدن و تاثیر بر حرکت یون ها، ایجاد گرما، تحریک عصبی و عضلانی و انواع آثار گوناگون می شوند. آثار بیولوژیکی این امواج به شدت، فرکانس، شکل موج و زاویه بین میدان های اعمالی و میدان مغناطیس زمین و همچنین به پیوسته یا پالسی بودن آنی بستگی دارند. میدان های اکترومغناطیسی ناشی از وسایل معمولی در حد متعارف هستند و به نظر نمی رسد خطری برای انسان داشته باشند. اما نتایج تحقیقات انجام شده بر روی افراد خاص مانند پرسنل نظامی و یا افرادی که در نزدیکی ایستگاه های رادار، فرستنده های پر قدرت مخابراتی و رادیویی و پست های فشار قوی فعالیت و زندگی می کنند نشان می دهد که آثار زیانباری دارند و زندگی در نزدیکی آنها خالی از ریسک نیست. لذا محققین توصیه می کنند تا حد ممکن از چنین میدان هایی اجتناب شود.

موضوع این مقاله مجادله های کلامی سال های اخیر در باب نسل پنجم نظریه های انقلاب است. پس از رخداد انقلاب های عربی در سال 2011 با توجه به ویژگی های آن رویدادها، بحث های دامنه داری بین انقلاب پژوهان در خصوص چگونگی تحلیل و تبیین این رویدادها درگرفته است. گلدستون در سال 1980 سه نسل از تئوری های انقلاب را مطرح کرد و پس ازآن فورن (1993) و گلدستون (2001) نسل چهارم نظریه های انقلاب را که برخلاف نسل سومی ها بر کارگزار انقلاب تأکید بیشتری داشتند، مطرح کردند. مسئلۀ این مقاله ظهور نسل پنجم نظریه های انقلاب است. انقلاب پژوهان (آلینسون، آدامز، لاوسون، بیات، بک، ریتر، اسلیم، دان ...) در طی کمتر از یک دهۀ گذشته بحث های مبسوطی در خصوص رویدادهای سه دهۀ اخیر (از 1989 تاکنون) و توانایی/ ناتوانی نظریه های نسل چهارم برای تحلیل و تبیین آن رویدادها طرح کرده اند. در این نوشتار با کمک روش تحلیل انتقادی، ضمن طرح مباحث بیان شده و نقد نسل چهارم نظریه های انقلاب، در خصوص ظهور نسل پنجم بحث خواهد شد. نتایج حاصله از مباحث مطرح شده حاکی از آن است که رویدادهای انقلابی سه دهۀ اخیر فاقد برخی از مؤلفه های اساسی نسل چهارم نظریه های انقلاب (به طور خاص، وجود ایدئولوژی، رهبری و سازمان انقلابی) بوده اند؛ بنابراین به مدد آثار انقلاب پژوهان متأخر [بالأخص بیات (2017)، لاوسون (2019)، آلینسون (2021,2019) و آدامز (2021,2019)]، می توان به برخی از ویژگی های نسل جدید نظریۀ انقلابی دست پیدا کرد که بر اساس آن «انقلاب» واجد تعریف جدیدی شده است «کنش جمعی اعتراضی، ناگهانی (تا حدودی)، نسبتاً آرام، غیر خشونت آمیز، همراه با بسیج توده ای، با بهره گیری گسترده از فضای مجازی و شبکه های اجتماعی، فاقد رهبری واحد و ایدئولوژی، همراه با دگرگونی سیاسی در راستای دموکراتیزه کردن فرآیندهای حکومت گری». اکثر انقلاب های سه دهۀ اخیر علیه دیکتاتوری های حزب سالار (رژیم های سوسیالیستی) یا فرد سالار (رژیم های استبدادی فرد محور در شمال آفریقا و خاورمیانه) رخ داده اند؛ بنابراین بستر و زمینه انقلاب ها (استبداد) و پیامدهای آن ها سیاسی بوده است (دگرگونی نظام سیاسی). نظریۀ انقلاب «جدید» با فاصله گرفتن از انقلاب های اجتماعی (اسکاچپول، فورن، گلدستون) و انقلاب های ایدئولوژی محور (فورن، گلدستون) در پی تحلیل فرآیندی است که منجر به دگرگونی سیاسی در کشورهای استبدادی شده است.

استفاده از فناوری های مناسب برای حمل ونقل تا حد امکان سریع و در عین حال سفری آرام و بی خطر، همواره یکی از درخواست ها و دغدغه های اصلی بشر در طول تاریخ بوده است. یکی از مهم ترین اختراعات سیستم های حمل ونقل (نسل پنجم) چند ساله اخیر در جهان، فناوری هایپرلوپ است. هایپرلوپ، یک سیستم حمل ونقل مسافربری یا باربری بسیار سریع است که به عنوان جدیدترین (نسل پنجم) و پرسرعت ترین سیستم حمل ونقل در جهان شناخته شده است. بر اساس آخرین گزارش های اعلام شده سرعت این سیستم می تواند حتی تا 1200 کیلومتر بر ساعت نیز برسد (تقریبا معادل سرعت صوت در هوا) و این به معنای حمل ونقل و سفری بسیار سریع خواهد بود. به دلیل همین سرعت خیلی زیاد مباحث ارتعاشاتی، آکوستیکی و همچنین پایداری این سیستم ها از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است. مکانیزم کلی عملکرد این سیستم ها به صورت حرکت یک وسیله دارای محفظه حمل مسافر یا به اصطلاح پاد در داخل لوله های نزدیک به شرایط خلا هست. در این مقاله ضمن معرفی و بررسی کامل سیستم هایپرلوپ و تاریخچه و اجزای تشکیل دهنده آن، به امکان سنجی استفاده، هزینه ها و مقایسه عملکرد این فناوری با سایر سیستم های حمل ونقل به صورت کمی و کیفی پرداخته می شود و در نهایت مشخصات فنی (ابعاد و اندازه های) یک نمونه واقعی طراحی شده از این سیستم ها بیان می شود.